Στις μέρες μας οι πιστοί έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ να ακούσουν λόγους φιλοκαλίας. Να προσευχηθούν και να ζητήσουν από τον πανάγαθο Θεό βοήθεια για αγιασμό ψυχών και σωμάτων.
Σε αυτή την ανάγκη μπαίνει μεσίτρια η Παναγιά μας, η μητέρα όλων μας που μέρα και νύχτα την παρακαλούμε να πρεσβεύει υπέρ ημών. Η εκκλησία μας δίνει την ευκαιρία και την δύναμη στον πιστό να αντέξει της πειρασμούς της νηστείας με πολλούς τρόπους, ανάμεσά τους και οι υπέροχες ακολουθίες των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
Με τη βοήθεια του Θεού σήμερα αναγνώσαμε την Δ' στάση των Χαιρετισμών προς την Φωτοδόχον Λαμπάδα.
Η Θεοτόκος είναι η φαεινή λυχνία, όπως αναφέρεται στον Προφήτη Ζαχαρία: «εώρακα και ιδού λυχνία χρυσή όλη, και το λαμπάδιον επάνω αυτής, και επτά λύχνοι επάνω αυτής». Προτυπώνεται, στα προφητικά αυτά λόγια, η διακονία της, διότι εβάστασε το Φως του κόσμου, τον Χριστό. Αυτό το Φως διαχέεται σε κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να έχει σχέση μαζί του. Και όπως ο ίδιος ο Χριστός είπε «ουδέ καίουσι λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ΄ επί την λυχνίαν, και λάμπει πάσι τοις εν τη οικία», έτσι χωρίς αυτήν τη λυχνία, χωρίς αυτήν τη λαμπάδα, είναι αδύνατη η ευεργετική ακτινοβολία του θεϊκού φωτός.
Η Θεοτόκος είναι αυτή που μας οδηγεί με τη διακονία της σ΄ αυτό το απρόσιτο φως. Δεν είδε απλώς το Θεό και τον ψηλάφησε, αλλά τον κράτησε στη ζεστή αγκαλιά της. Γι΄ αυτό και έγινε η «φωτοδόχος λαμπάς».
