Έρανος Αγάπης 2018

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, 

Η μεγάλη γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων πλησιάζει. Γιὰ μιὰ ἀκόμη χρονιὰ ἑτοιμαζόμαστε νὰ γιορτάσουμε τὸ γεγονὸς τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως ποὺ συγκλόνισε τὴν ἱστορία καὶ συμφιλίωσε τὸν οὐρανὸ μὲ τὴ γῆ. ῾Ο Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, γιὰ νὰ δώσει τὴν εὐκαιρία τῆς θεώσεως στὸν κάθε ἄνθρωπο, τὴν δυνατότητα νὰ μπολιάσει τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη καὶ ζωή του μὲ τὰ χαρακτηριστικὰ καὶ τὴν σφραγίδα τοῦ Θεοῦ. 

   Παρὰ τὸν κοσμικό της χαρακτήρα, ἡ γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων εἶναι κυρίως πνευματική. ᾿Αλλὰ καὶ παρὰ τὴν πνευματική της ἔκφραση ἔχει καὶ πλούσιο κοινωνικὸ περιεχόμενο. ῾Ο Θεὸς δὲν ἔρχεται ἀνάμεσά μας μόνον γιὰ νὰ μᾶς ἑνώσει μαζί Του, ἀλλὰ ἔρχεται καὶ γιὰ νὰ μᾶς συνδέσει μεταξύ μας. Αὐτὸ σημαίνει «ἐπὶ γῆς εἰρήνη καὶ ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ τὰ Χριστούγεννα θεωροῦνται ὡς ἡ γιορτὴ τῆς ἀγάπης. 

   Ἔμπρακτη ἀπόδειξη αὐτῆς τῆς ἀγάπης ἀποτελεῖ καί ἡ διεξαγωγή τοῦ ἐτησίου Ἐράνου Ἀγάπης ἀπό τήν Τοπική μας Ἐκκλησία, ὁ ὁποῖος ἐφέτος θά διεξαχθεῖ τό τριήμερο 24, 25 καί 26 Νοεμβρίου 2018.

    Τά ἔσοδα τοῦ Ἐράνου θά διατεθοῦν ἀποκλειστικά καί μόνο γιά τήν στήριξη τῶν οἰκογενειῶν τῶν ἀνέργων, τῶν ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν μας καί γιά τήν ἐνίσχυση τῶν ἀπόρων σπουδαστῶν καί μαθητῶν τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφερείας ὡς καί τῶν Ἱδρυμάτων τῆς Βοιωτικῆς Ἐκκλησίας.

    Γνωρίζω τίς ὑπάρχουσες οἰκονομικές δυσκολίες ὅλων σας, σᾶς παρακαλῶ ὅμως θερμά καί σᾶς προτρέπω πατρικά νά συνδράμετε στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων σας τήν προσπάθειά αὐτή πού ἀφορᾶ συνανθρώπους μας πού δέν μποροῦν νά βοηθήσουν τόν ἐαυτό τους. 

συνεχιστε την αναγνωση

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟΤΕΦΡΩΤΗΡΙΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΗ «ΜΕΓΑΛΗ ΓΕΦΥΡΑ» ΡΙΤΣΩΝΑΣ Ν. ΕΥΒΟΙΑΣ

   Προ ημερών ευρισκόμενος στην πόλη των Θηβών δέχτηκα αντιπροσωπείες κατοίκων και παραγόντων από την περιοχή της Αυλίδος, Άρματος και Ελεώνος που με ενημέρωσαν και μου κατέθεσαν την αγωνία και την αναστάτωση που βιώνουν όσον αφορά τη δημιουργία του αποτεφρωτηρίου σε τοποθεσία της Ριτσώνας .

   Καινοφανές για τα δεδομένα της ζωής και της θρησκευτικής παράδοσης της πατρίδας μας η καύση των νεκρών που έχει δημιουργήσει απ’ ότι εισέπραξα μεγάλη ανησυχία στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής μας. Από αρχαιοτάτων χρόνων στον προχριστιανικό κόσμο και στις περισσότερες θρησκείες η ταφή του νεκρού σώματος ήταν ο μοναδικός τρόπος καταλήξεως και ο τάφος γινόταν σημείο αναφοράς, τιμής και αγάπης του κεκοιμημένου προσώπου.

   Στη χριστιανική μας παράδοση, η ταφή σύμφωνα με τη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, είναι ο μόνος τρόπος αποσυνθέσεως του νεκρού σώματος, αφού η Εκκλησία πιστεύει και προσδοκά την Ανάσταση των νεκρών, σύμφωνα με την Αγία διδασκαλία Της και την απ’ αιώνων παράδοσή της. (βλ. και υπ’ αριθμ. 2734/2002 Εγκύκλιος Ι. Συνόδου και απόφαση Ιεραρχίας της Ι. Συνόδου της 12ης Μαΐου 2010).

   Όμως, η δημιουργία τέτοιων εγκαταστάσεων έχει πλέον νομοθετικά αποφασιστεί και ρυθμιστεί από την πολιτεία για όσους δεν ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία ή αυθαίρετα και επιπόλαια επιλέγουν την καύση. Δεκαετίες τώρα παρακολουθούμε την προσπάθεια να εισαχθεί στον Ελλαδικό χώρο η καύση των νεκρών ή και «πιεστικά» να επηρεαστεί ο λαός μας και να επικρατήσει.

   Για τους μεν Ορθοδόξους Χριστιανούς η Εκκλησία ενημερώνει για την Αλήθεια που αφορά στην πίστη και στην παράδοσή Της για το συγκεκριμένο θέμα και ό,τι συνεπάγεται η επιλογή της καύσης εκ μέρους των, για να μη δέχονται αύριο οι Κληρικοί μας μεγάλη πίεση από τους συγγενείς εκείνων που επέλεξαν την καύση για την απόδοση επικηδείων ακολουθιών και μνημοσύνων.

   Όμως, υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος που αφορά το ως άνω θέμα.

1. Η ψυχική και συναισθηματική φόρτιση και επίδραση του λαού μας που ξένος σ’ αυτή την επιλογή της καύσεως αντιδρά και εκφράζει τον αποτροπιασμό του σε πολλές περιπτώσεις, όπως διαπιστώσαμε και στην πρόσφατη πυρκαγιά στην Αττική, όπου απεγνωσμένα ζητούσαν οι συγγενείς τις σορούς των συγγενών τους για να ενταφιάσουν έστω και τα υπολείμματά τους.
2. Ο τόπος ταφής του νεκρού σώματος γίνεται σημείο αναφοράς, αγάπης, τιμής, εκφράσεως πόνου και οδύνης που ψυχολογικά ανακουφίζουν και αναπαύουν τους συγγενείς και φίλους του εκλιπόντος.
3. Από την ως άνω εγκατάσταση στην περιοχή της Ριτσώνας δημιουργούνται πολλά προβλήματα και αναστάτωση στην ευρύτερη περιοχή όσον αφορά στην επίδραση της καύσεως στην ατμόσφαιρα και στο φυσικό περιβάλλον εν γένει.
4. α. Η επιλογή της Ριτσώνας στην θέση «Μεγάλη Γέφυρα» είναι καλλιεργήσιμη γη με διάφορα κηπευτικά, εκτάσεις αμπελώνων και ελαιώνων. Οι κάτοικοι ανησυχούν ότι τα προϊόντα τους θα αχρηστευτούν και θα προστεθούν στα αζήτητα όπως έγινε με την ευρύτερη βιομηχανική περιοχή του Ασωπού. β. Ο χώρος που επελέγη απέχει ελάχιστα μέτρα από πολύ μεγάλα εργοστάσια οινοποιίας και βεβαίως υπάρχουν και πολλά εργοστάσια στην περιοχή αναλώσιμων ή μη προϊόντων που ασφαλώς θα επηρεαστούν όπως και οι εργαζόμενοι από την τέφρα και τους ρύπους που θα εκπέμπονται. Το πιο απίθανο, όμως, της επιλογής του χώρου είναι ότι γειτνιάζει με το παλαιό στρατόπεδο που σήμερα λειτουργεί ως Hot Spots των εγκατεστημένων προσφύγων ανάμεσα στους οποίους είναι και πολλά παιδιά.

Παρόμοια ανησυχία υπάρχει στα απέναντι χωριά Ελεώνας, Άρμα και την ευρύτερη βιομηχανική περιοχή των Θηβών όσον αφορά τους εκπεμπόμενους ρύπους που φοβούνται ότι θα επηρεάζουν την ατμόσφαιρα, την αναπνοή και καλή υγεία των κατοίκων και εργαζομένων.

Στην υπ’ αριθμ. 26719/4153/18-7-2011 απόφαση «Έγκριση Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου(ΓΠΣ) πρ. Δήμου Αυλίδας Ν. Ευβοίας και νυν Δημ. Ενότητας Αυλίδας Δήμου Χαλκιδέων» (ΦΕΚ 219/ ΤΑΑ & ΠΘ/2011) ΔΕΝ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ, ότι στην εν λόγω περιοχή επιτρέπεται η χωροθέτηση αποτεφρωτηρίου νεκρών.

   Η περιοχή στην οποία αδειοδοτήθηκε η εν λόγω εγκατάσταση χαρακτηρίζεται από το ΓΠΣ ως ζώνη μη οχλουσών βιομηχανικών-βιοτεχνικών εγκαταστάσεων (ΒΤ1).

Με τον όρο «μη οχλούσες βιομηχανικές- βιοτεχνικές εγκαταστάσεις» θεωρούνται οι εγκαταστάσεις που δεν εκλύουν στο περιβάλλον αέριους ρύπους, στερεά και υγρά απόβλητα.

   Επομένως τίθεται το απλό ερώτημα σε ποια νομοθεσία βασίστηκαν οι υπηρεσίες αδειοδότησης και κατέταξαν το αποτεφρωτήριο νεκρών στις μη οχλούσες βιομηχανίες, όταν αυτό απορρίπτει στην ατμόσφαιρα επικίνδυνους για το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία αέριους ρύπους, όπως και απόβλητα στο έδαφος κατά την διαβροχή και ταφή της τέφρας των νεκρών στον περιβάλλοντα χώρο του αποτεφρωτηρίου;

   Τα παραπάνω σχετικά με το είδος αποβλήτων του εν λόγω αποτεφρωτηρίου περιλαμβάνονται στην υπ’ αριθμ. πρωτ. 3684/Φ.14/3805/2-7-2018 απόφαση υπαγωγής σε πρότυπες περιβαλλοντικές δεσμεύσεις (ΠΠΔ) που εκδόθηκε από τη Διεύθυνση Ανάπτυξης της Περιφερειακής Ενότητας Ευβοίας και αναρτήθηκε με ΑΔΑ: Ω1317ΛΗ- 4Σ6.

   Η Ορθόδοξη Εκκλησία καλεί τον άνθρωπο ελεύθερα ή όχι να αποδεχθεί τον Θεό και να συνάψει σχέση αγάπης με τον Ίδιο και την Αλήθεια Του. Η ελευθερία, λοιπόν, της επιλογής των ανθρώπων είναι δεδομένη και εκπεφρασμένη, γεννιούνται, όμως, τα εξής ερωτήματα:

- Γιατί τόση σπουδή και βιασύνη στην εγκατάσταση του αποτεφρωτηρίου νεκρών στη Ριτσώνα , όταν από πολλές περιοχές με διάφορους τρόπους ακυρώθηκε;

- Γιατί χωροθετήθηκε το αποτεφρωτήριο σε περιοχή που είναι καλλιεργήσιμη με κηπευτικά, αμπέλια και ελαιώνες, αλλά και τόπος διαμονής εργαζομένων και ταλαιπωρημένων συνανθρώπων μας ;

- Γιατί δεν υπήρξε καμιά απόφαση και συζήτηση τόσο στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Χαλκιδέων, αλλά και των Τοπικών Συμβουλίων της περιοχής;

   Όλοι γνωρίζουμε ότι στην πατρίδα μας για οποιαδήποτε δραστηριότητα ἤ κατασκευή υπάρχουν χρονοβόρες διαδικασίες. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα παρά την χαλαρότητα που επικρατεί την περίοδο του θέρους εσπευσμένα εκδόθηκαν η υπ’ αριθμ. 3684/Φ.14/ 3805 /2-7-2018 απόφαση της Περιφερειακής Ενότητας Ευβοίας –Τμήμα Χορήγησης Αδειών, Ανάπτυξης, Ενέργειας και Φυσικών Πόρων, αλλά και η υπ’ αριθμ. 016 Γνωστοποίηση για την εγκατάσταση μεταποιητικής συναφούς δραστηριότητας.

   Επίσης διερωτώμεθα πως τόσο αβίαστα εξεδόθη η υπ’ αριθμ. 111/12-9-2018 έγκριση δόμησης της Διευθύνσεως Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου Χαλκιδέων και μάλιστα στις 25 Οκτωβρίου τ.ε. για την οποία ενημερωθήκαμε και ζητήσαμε διευκρινίσεις προφορικά από όλους τους φορείς που εξέδωσαν τις άδειες, αλλά και ενημερώσαμε τους υπευθύνους εκπροσώπους της Περιφέρειας και των Δήμων και Κοινοτήτων, όταν είχαν αρχίσει και προχωρούσαν οι εργασίες του αποτεφρωτηρίου στον ως άνω χώρο;

   Ελπίζω ότι υπάρχουν περιθώρια επανεξετάσεως και αποτιμήσεως του ως άνω θέματος που επιφέρει αναστάτωση, διχογνωμία, αγωνία για το μέλλον και διάσπαση της ενότητας των ανθρώπων σε μια εποχή μάλιστα που έχουμε ιδιαίτερα ανάγκη την ενότητα και τη συνεργασία.

   Φοβούμαι ειλικρινά ότι αυτή η ενέργεια το μόνο που θα πετύχει είναι να μας διχάσει και να καλλιεργήσει αντιπαλότητα.

   Οι άνθρωποι είναι οργισμένοι, ήθελαν να προβούν σε κινητοποιήσεις και λυπημένοι γιατί παρά την μακρά περίοδο της κρίσης που τελμάτωσε τη ζωή τους, τους φόρτωσαν μια ακόμη αγωνία, καθώς κυκλοφορούν φήμες ότι το αποτεφρωτήριο θα γίνει προπομπός της καύσης σκουπιδιών στην ως άνω περιοχή.

   Στην εφημερίδα «Ευβοϊκή Γνώμη» της 5ης Οκτωβρίου τ.ε. ο Πρόεδρος της «Ελληνικής Κοινωνίας Αποτέφρωσης» κος Αντώνιος Αλακιώτης φέρεται να λέγει: «Εξετάσαμε πολλές εκτάσεις πανελλαδικά και καταλήξαμε στη συγκεκριμένη, με βασικό κριτήριο να μην συναντήσουμε αντιδράσεις περιοίκων κλπ. Διαπίστωσα και προσωπικά ότι δεν υπάρχει τίποτα τριγύρω και σε μεγάλη ακτίνα».

   Μήπως αυτό απαντά στις αγωνίες και στα ερωτήματα των περιοίκων και όλων μας;

  Εύχομαι, οι αυριανοί συνεχιστές της ζωής στον τόπο μας να μη ρίχνουν στους σημερινούς υπευθύνους τον λίθο του αναθέματος! 

συνεχιστε την αναγνωση

Η Σημασία Μελέτης & Εφαρμογής της Γραφής

   «Νομικός τις προσήλθε τω Ιησού πειράζων αυτόν, και λέγων» (Λκ. 10,25). Νομικός είναι αυτός που μελετούσε και ερμήνευε τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης. Σήμερα θα λέγαμε ένας θεολόγος. Έρχεται και ρωτά τον Χριστό όχι με αγαθή διάθεση και πιστεύοντας στην αξία του, αλλά θέλοντας να τον φέρει σε αμηχανία, να τον παγιδεύσει, κι έτσι να τον εκθέσει. Τον αποκαλεί διδάσκαλο, χωρίς να θέλει να μάθει και υποκρίνεται ότι τον τιμά, για να τον ξευτελίσει. Όταν η πρόθεση κάποιου είναι πονηρή, το έργο που πραγματοποιεί ακόμη κι αν είναι αγαθό καταντά πονηρό, ασχέτως αν ο Θεός εν τη πανσοφία του το εκμεταλλεύεται για να παράγει κάτι καλό. Δεν φθάνει λοιπόν να μιλάμε ή να ακούμε για τα θεία, όταν η διάθεσή μας είναι πονηρή και άπιστη.

   «Διδάσκαλε τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω»; Όλο το ενδιαφέρον μας και όλη η φροντίδα μας για το νόμο του Θεού τις περισσότερες φορές είναι θεωρητικό και σχολαστικό, χωρίς όμως να επιθυμούμε να το βιώσουμε έστω και ελάχιστα. Μοιάζουμε με τους αρχαίους Αθηναίους, οι οποίοι «εις ουδέν έτερον ευκαίρουν ή λέγειν τι και ακούειν καινότερον» (Πρξ. 17,21). Όταν όμως γνώριζαν την αλήθεια του Θεού, την χλεύαζαν ή έλεγαν ειρωνικά θα τα ξανασυζητήσουμε και έφευγαν (Πρξ. 17,32). Ακόμη κι όταν επισκεπτόμαστε ιερούς τόπους και ρωτούμε άγιους Γέροντες, το ενδιαφέρον πολλών από εμάς είναι ακαδημαϊκό, χωρίς να έχουμε και την ελάχιστη διάθεση να προχωρήσουμε στην εφαρμογή των όσων ακούσαμε.

   «Εν τω νόμω τι γέγραπται; Πως αναγινώσκεις»; Τι ρωτάτε, τι λέτε στους Γεροντάδες να σας πουν λόγο πνευματικό. Ανοίξτε την αγία Γραφή, αυτή τα λέγει όλα. Όταν ο πλούσιος βρέθηκε στην κόλαση και υπέφερε και παρακάλεσε τον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο στα αδέλφια του για να μετανοήσουν, εκείνος απάντησε• «Έχουσι Μωυσέα και τους προφήτας• ακουσάτωσαν αυτών».

   Μερικοί λένε• «Να έβλεπα έναν άγγελο να μου πει τι θα κάνω. Έτσι θα συγκλονισθώ και θα αλλάξω». Μα υπάρχουν άγγελοι. Είναι οι επίσκοποι και οι ιερείς. «Τω αγγέλω της εν Εφέσου εκκλησίας γράψον» (Αποκ. 2,1). Οι επίσκοποι είναι άγγελοι κατά την Αποκάλυψη.

Άλλοι λένε• «Να μπορούσα να δω τον Θεό και να τον ρωτήσω για θέματα διάφορα. Κι όμως ο Κύριος μας μιλά συνεχώς μέσα από τη Γραφή. «Τάδε λέγει Κύριος». Έτσι αρχίζουν το κήρυγμά τους οι προφήτες. Στο στρατό, όταν διαβάζεται διαταγή του υπουργού Άμυνας, δίδεται το παράγγελμα της «προσοχής» αρχικά και μετά της «αναπαύσεως». Μπορεί τη διαταγή σε μικρά στρατιωτικά τμήματα να τη διαβάζει χαμηλόβαθμος αξιωματικός ή και υπαξιωματικός, αλλά εκείνη την στιγμή είναι το στόμα του υπουργού της Άμυνας. 

    Το ίδιο συμβαίνει και στην Εκκλησία, όταν ακούγεται το ευαγγέλιο ή ο απόστολος και μετά ακολουθεί το κήρυγμα. «Πρόσχωμεν» «Σοφία πρόσχωμεν». Ο επίσκοπος ή ο κληρικός είναι «εις τύπον και τόπον Χριστού». Είναι σαν να μιλά ο Χριστός. Καμμία κίνηση την ώρα εκείνη. Ούτε κερί να ανάψουμε, ούτε εικόνα να ασπαστούμε, ούτε άλλη κίνηση που διασπά την προσοχή του εκκλησιάσματος και αναστατώνει την μυσταγωγία του ευαγγελίου και του κηρύγματος. «Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και οι φυλάσσοντες αυτόν» (Λκ. 11,28).    Ο Χριστός όταν ανελήφθη στους ουρανούς, άφησε τους κληρικούς στη θέση του, για να τους βλέπουμε, να τους ακούμε, να τους συμβουλευόμαστε, να τους αγγίζουμε και να παίρνουμε τη χάρη όπως η αιμορροούσα. Είναι ανόητο και ασεβές την ώρα που έχουμε ζωντανό τον Χριστό και μας μιλάει εμείς να ασπαζόμαστε τις εικόνες ακόμη και την εικόνα του. Ποτέ δεν φιλάμε την φωτογραφία του αγαπημένου μας προσώπου, όταν αυτό είναι παρών. Ποτέ δεν προσέχουμε την προσωπογραφία του, όταν το έχουμε μπροστά μας.

   «Ο δε αποκριθείς είπεν• αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου... και τον πλησίον σου...». Στη θεωρία παίρνουμε άριστα• στην πράξη...

   «Τούτο ποίει και ζήση». Η σωτηρία δεν είναι απλώς θέμα γνώσεως αλλά και εφαρμογής. Παράδειγμα ο Μ. Αντώνιος, ο οποίος μόλις άκουσε το ευαγγέλιο για τον πλούσιο νεανίσκο που ζητούσε την τελειότητα, μοίρασε την περιουσία του και έφυγε στην έρημο. Γι’ αυτό και ο Κύριος τονίζει στον πλούσιο νεανίσκο «τας εντολάς οίδας»• δηλαδή εφαρμογή και σώθηκες. Για να κατανοήσουμε πλήρως το νόμο του Θεού πρέπει να τον εφαρμόσουμε. Ο εκκλησιασμός πολύ μεγάλο πράγμα, η λειτουργία συνιστά την Εκκλησία, κατεβάζει το Θεό σωματικά στους ανθρώπους. Κι όμως ο ιερεύς και ο λευίτης, δηλαδή άνθρωποι που είχαν σπουδαίο ρόλο στις συνάξεις της Εκκλησίας της Παλαιάς Διαθήκης, περάσαν και δεν έδωσαν σημασία στον αδελφό τους, τον συμπατριώτη τους, τον ομόθρησκό τους. Και πέρασε ένας αλλόθρησκος και αλλοεθνής κι αυτός έδωσε σημασία στον πληγωμένο.

   Κάποτε ευρισκόμενος στο Σινά επιχείρησα με έναν Αυστριακό ορθόδοξο μοναχό να επισκεφτούμε τον άγιο Γεώργιο τον Αρσελαΐτη. Ένα προσκύνημα που απέχει περίπου μια μέρα δρόμο και ανήκει στο μοναστήρι του Σινά. Πήραμε έναν Βεδουίνο με τη καμήλα του και ξεκινήσαμε. Όταν φθάσαμε το βράδυ κατάκοποι, μας υποδέχθηκαν οι γυναίκες των υπαλλήλων του μετοχίου, γιατί οι άνδρες είχαν φύγει να παραστούν σε μια κηδεία συγγενικού προσώπου. Οι γυναίκες βγήκαν από την καλύβα τους για να κοιμηθούν έξω και να μπούμε εμείς μέσα και μας παρέθεσαν το λιτό τους φαγητό. Ο Αυστριακός μοναχός, που οι γονείς του είχαν χωρίσει και είχε μόνο μία αδελφή στην Αυστρία πολύ πλούσια, που κατοικούσε σε μία έπαυλη τριάντα δωματίων, πήγε κάποτε να την δει. Μόλις συναντήθηκαν και μετά τις πρώτες κουβέντες, η αδελφή του τον συνέστησε όσο είναι νωρίς να ψάξει να βρει ξενοδοχείο, γιατί δεν είχε πολλά δωμάτια για να τον φιλοξενήσει! Τριάντα δωμάτια δεν αρκούσαν να φιλοξενήσουν τον αδελφό της. Ο μοναχός με πόνο μας είπε την ιστορία αυτή και συνέκρινε τη φιλοξενία των Βεδουίνων μουσουλμάνων γυναικών με την σκληρότητα και τη αγένεια της «χριστιανής» αδελφής του. Ο καμηλιέρης μας, που άκουγε έκπληκτος την ιστορία, όταν τελείωσε ο μοναχός είπε• «Ο Θεός έφυγε από την Ευρώπη». Τι μαστίγωμα ένιωσα να ακούω έναν μουσουλμάνο να μας ελέγχει και να λέγει ότι χάσαμε εμείς οι Ευρωπαίοι το Θεό μας!

   «Ο δε θέλων δικαιούν εαυτόν». Δεν μας ενδιαφέρει η αλήθεια• απλώς συζήτηση να γίνεται. Να κάνουμε τον έξυπνο και να δείχνουμε τη σοφία μας. Ή να προσπαθούμε να παγιδεύσουμε τον άλλο και να τον φέρουμε σε δύσκολη θέση. Πάντοτε σχολιάζουμε το λόγο του Θεού και ουδέποτε υπακούομε.

Τι κρίμα…

Αρχιμ. Μελέτιος Απ. Βαδραχάνης

συνεχιστε την αναγνωση